Hoe verzin je verhalen? Het is een vaakgestelde en veelgehoorde vraag. Bij ieder schoolbezoek is er wel iemand die het wil weten.
Nu heeft een schrijver vaak genoeg aan een enkel woord. Het maakt zelfs niet uit wat voor woord. Je kunt een recensie schrijven over “ik”, een gedicht over “koe”, een blog over “keukenschaar”. Geef een schrijver een woord en wat tijd, en er volgt wel wat.
Maar soms stokt het, laat de fantasie je in de steek, zijn er hulpmiddelen nodig. Een paar van die hulpmiddelen lenen zich ook voor een verhaalmaak-taalspel.

Kinderboekenschrijver Marco Kunst vertelde eens over een wonderlijk dier, een alledaags gebruiksvoorwerp en een historisch transportmiddel. Hij liet een klas vol kinderen fantaseren over een verhaal waar ze alle drie in voor moesten komen.
Wat let je om het na te doen?

Een groep middenbouw-kinderen werkte in groepjes aan een verhaal met een regenwurm, een stekel (van een stekelvarken) en kauwgum.
Zo transformeerde een stekels verzamelende regenwurm in een stekelvis, die door zijn moeder alleen nog maar geknuffeld kon worden als ze alle stekels met uitgekauwde gummetjes beveiligde.
De stekel van een stekelvarken werd met kauwgum aan een gekneusde regenwurm gespalkt.
En er was een regenwurm die struikelde over een stekel, en na zijn val bleef plakken in kleverige kauwgum.

Het taalspel kan op allerlei manieren gespeeld worden. Verzin drie dingen (met inbreng van deelnemers), schrijf ze op het bord, en laat de kinderen een paar minuten met elkaar praten. Laat ze om beurten vertellen wat ze bedacht hebben. Of laat ze het verhaal (op hoofdlijnen) uitschrijven en tekenen. Dat kost natuurlijk meer tijd.
Met volwassenen kan het ook. Een groepje ouders bij een voorlichtingsdag kregen een vergelijkbare opdracht. De fantasie werd behoorlijk aangewakkerd, en die ene ouder die zichzelf als fantasieloos beschouwde kwam met een bijna realistisch historisch verhaal. Hij was trots op zichzelf, en terecht. 

Natuurlijk zijn er deelnemers die blokkeren, die wat hulp nodig hebben. Wat misschien helpt is dat alles mag, dieren mogen dood zijn, dingen mogen tot leven komen, je mag eventueel hulp inroepen van andere voorwerpen of personen (ufo’s, spoken, prinsessen, kanaries), je kunt je afvragen wat er gebeurt als een ding opeens verschijnt of verdwijnt, er zijn nogal wat suggesties de kunnen helpen. Dat alles in de hoop dat je de deelnemers niet blokkeert met je eigen fantasie. 

De naam van het spel: Drie Dingen.
Je hebt ook andere spelen die vergelijkbaar werken, zoals vier dingen, of vijf dingen. Of negen dingen (er is een dobbelsteenspel met 9 stenen, 54 verschillende plaatjes, waar je een verhaal mee moet maken). Zie hiervoor ook het taalspel woordplicht.

Het helpt als één van de dingen levend is, dan heb je alvast een personage te pakken. En objecten zijn ook fijn. En een plaats en een tijdstip kan je ook best gebruiken. Maar hoe meer dingen je gebruikt, hoe meer je het verhaal vastlegt en stuurt.