Je hebt van die woorden die bijzonder zijn. Omdat ze van links naar rechts en van rechts naar links gelezen hetzelfde zijn (‘pap’, ‘mam’ en ‘lepel’ zijn voorbeelden van zogenoemde “palingrammen”). Of omdat er belachelijk veel verschillende klinkers in staan (‘verstandhouding’, ‘februarizon’). Of dat de klinkers in een woord allemaal dezelfde zijn (‘maasdrachtvaart’). Of dat ze alleen maar verschillende letters bevatten (‘houtsnijwerkblad’ en ‘gymnastiekvrouw’ zijn voorbeelden van zogenoemde “isogrammen”).
Er zijn heel veel bijzondere woordsoorten, en er zijn boeken over volgeschreven (“Opperlans!”, van Battus bijvoorbeeld). 

Woordenjacht is een makkelijk te spelen taalspel.
De openingsvraag luidt: “wie kent er een woord dat voldoet aan deze-en-deze eigenschappen?” Als je de moeilijkheidsgraad aanpast aan het publiek, komen er vanzelf woorden naar boven sijpelen. En met een beetje mazzel heb je een goede bron aangeslagen.

Het taalspel is zowel met kinderen als met volwassenen goed te spelen.
Palingrammenjacht met een klasje 8 jarigen moet kunnen (er is vast wel een lego-fanaat die het woord ‘legovogel’ kent).
Onomatopeeënjacht kan ook prima met onderwijzers. Een onomatopee is een woord dat klinkt als het geluid dat erbij hoort. ‘Grommen’ klinkt zelf ook als grommen, ‘stotteren’ kinkt als gestotttteter.

Elders tref je de resultaten van een onomatopeeënjacht.
En hier staan de resultaten van een zoektocht naar woorden met de klinkerparen ui/e/aa.
En hier staat een vergelijkbaar spel, waarbij je niet van te voren weet welk soort woorden je zoekt.