Een onomatopee is een woord dat klinkt als het geluid dat erbij hoort. Voorbeelden zijn handig. Een koekoek is een vogel waarvan de roep klinkt als “koek-koek”. Kwaken klinkt ook als kwaken. En uit een toeter komt getoet, en dat klinkt als “toet”.
In strips worden bijzondere versies van onomatopeeën gebruikt. Hier worden geluidseffecten vaak met letters aangegeven. Bij de uitlaat van een raceauto staat “VROEM!!!”, en als Batman iemand een knal geeft staat er “KNAL!”
Er zijn heel veel onomatopeeën. Van sussen tot sijpelen, van snurken tot slissen, van snateren tot sloffen. En echt, de meeste onomatopeeën beginnen niet met een “s”.
Mocht je een lijstje met onomatopeeën willen zien, hier is een lekker lang (maar vast niet volledig) overzicht.

Je kunt met een taalspel op een taalspeelse manier nieuwe onomatopeeën maken. Van gewone zelfstandig naamwoorden kan je klankwoorden maken, en vervolgens laten raden wat het klankwoord betekenen.
Maak een lijst met zelfstandig naamwoorden die in het gebruik geluid voortbrengen. Dingen als de donder, een tandenborstel, een bed en een magnetron. Schrijf ze op kleine papiertjes.
Geef de helft van de deelnemers één papiertje met daarop één woord. De bijbehorende opdracht luidt om op een ander papier de bijbehorende klank in letters te schrijven. Zo wordt de donder bijvoorbeeld “kaboem-krak” en de magnetron “tik-tik-tik-pling!”. De resultaten moeten door de andere helft van de deelnemers voorgelezen, of nagebootst worden. De voorlezers moeten dan raden welk zelfstandig naamwoord bedoeld was.
Makkelijk is het niet. Wel hilarisch.
Als je het spel wil gaan spelen, gebruik dan woorden die nogal van elkaar verschillen. Het “tatutata” van een brandweerauto, een ziekenauto en een politieauto is wellicht te moeilijk te onderscheiden. 

Mocht je je afvragen of het spel ook een doel of nut heeft…. Het antwoord is: ja.