“Ik ga op reis en neem mee …” of: “mijn tante gaat op reis en neemt mee …” is een geinig maar misschien wel iets te vaak gespeelde, taalspelige training van het geheugen, voor met zijn drieën onderweg of een hele klas tussendoor. De eerste deelnemer bedenkt wat hij/zij of zijn tante meeneemt, en de tweede herhaalt de hele zin, inclusief de bagage van de eerste speler, en voegt er iets aan toe. En zo gaat het door, en je op reis gaat met een tandenborstel, schone sokken, het nieuwste boek van Aby Hartog, een potlood, bergschoenen, een pot pindakaas, een recept voor bramentaart en nog zo wat, totdat er uiteindelijk iemand het niet meer goed weet en af is.
Een kleine variant maakt het wat moeilijker, dan mogen alleen maar dingen uit een bepaalde categorie gekozen worden. Voetbalschoenen, tafeltennisballetjes, schaatsen, springtouw en een zwaard passen bij sport.
Met het zoeken naar alternatieven kan je ook niet op reis gaan, maar in een keuken werken en eten koken. Voor het feest van mijn opa maak ik: groentesoep, ingelegde kikkereitjes, worteltjespuree, zure bietjes, friet van zoete aardappels, knoflookmayonaise en …..
Een tikje fantasie-stimulerender is de superheldenversie: Ik ben een superheld en ik kan ….
De superheld op het plaatje kan touwtje springen op 1 been, vuurspuwen, met 1 voet trommelen, overal doorheen kijken en nog heel wat andere zaken.
De praktijk op een basisschool wees uit dat enige begeleiding en bijsturing wenselijk kan zijn, om te voorkomen dat iedereen alleen maar heel goed kan voetballen. Maar als de voetbalfantasieën eenmaal geadresseerd zijn kan alles, en biedt dat ook wel inzicht op andere feitelijke en gewenste talenten.