Zou het echt waar zijn? Het verhaal dat Simon Carmiggelt een ambtenaar trof die zijn cliënten liet wachten omdat de documenten die ze nodig hadden nog geëpibreerd moesten worden? Dat niemand durfde te vragen wat dat betekende? En dat Carmiggelt er daarna een stukje over schreef? En dat epibreren daarna een min of meer bekend, maar betekenisloos woord is geworden?
Het lijkt van wel. Als je er meer over wilt weten, kan je dat in dit artikel op de digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren lezen. https://www.dbnl.org/tekst/flor007tenh09_01/flor007tenh09_01_0002.php

Ergens op twitter/x suggereerde een twitteraar in een wat ongemakkelijke sfeer dat iemand anders wellicht “geëpateerd” was. Was hier sprake van een epibratie, een nieuwe vorm van epibreren? Of is epateren een bestaand Nederlands werkwoord?
De Dikke van Dale biedt uitkomst. Epateren bestaat. Het betekent verbluffen of overdonderen
De verwarring is amusant. Toont iemand taalkunstigheid door nieuwe woorden te bedenken of door moeilijke woorden te gebruiken? Is er sprake van verbale borstklopperij of juist van woordgrappigheid?

Laten we het bewust of onbewust verwarren van de toehoorder/lezer met ingewikkelde woorden die wel of niet iets kunnen betekenen verdwirrelen noemen. En verdwirrelen is een spel voor een eenling tegenover een hele groep. Verzin een moeilijk woord en gebruik het met grote prilariteit, en laat de luisteraar verdwirreld achter. Zou de luisteraar naar de betekenis vragen, het opzoeken, of laten voor wat het is, al dan niet bezorgd om eventueel gezichtsverlies.

Overigens is ieder computerprogramma dat taalfouten herkent de vijand van dit spel.