Sommige spelletjes kent iedereen. Galgje. Letterestafette. Ik zie ik zie wat jij niet ziet. Doorfluisterzinnen. En toch verdienen ze een beschrijving, omdat ze er gewoon bij horen.
Doorfluisterzinnen is een taalspel dat je vooral in een groep speelt, als een oefeningetje in luisteren, aandachtig luisteren, fluisteren, en als lesje over communicatieruis.

De deelnemers zitten (of staan) in een kring, de spelleider fluistert een zin in het oor van de eerste deelnemer, en die fluistert de zin aan de eerste de beste buur, en zo verder, totdat iedereen de zin heeft gehoord en heeft doorvertelt. De laatste deelnemer zegt hardop wat de zin is die hij/zij/hen als laatst doorgegeven heeft gekregen.

En vervolgens is het tijd voor analyse.
Is de zin intact gebleven? Totaal verhusseld? Wie heeft waar iets ander gehoord dan er gezegd werd? Wie heeft waar besloten dat het een goede grap was om er iets heel anders van te maken? Wat valt hier van te leren?